De Pomp

english

Waarom zal ik nu even in het midden laten maar opeens had ik behoefte aan een elektrieke pomp in de kajak.

Geen eenvoudig projekt omdat er nogal wat eisen aan gesteld worden. Zoals:

Na lang beraad kies ik voor een geheel achter de zitting, er is daar best veel loze ruimte en de gebruikelijke plaatsing van de accu in het dagcompartiment is toch lastig omdat er geen lijm is die voldoende op PE hecht. Daarnaast is het schot net als de rest van de boot een beetje flexibel, bovendien te dun om een zware accu aan vast te schroeven. Ik moet dus hoe dan ook met een construktie werken waar alle onderdelen zonder lijm of schroefbevestiging aan de boot op de plek blijven. Gelukkig is het zitje wel stevig genoeg en zitten daar diverse spanbandjes voor de rugleuning waar ik het kistje aan vast kan maken.

Als pomp mocht ik kiezen tussen Rule en Johnson L450, voor die laatste gekozen vanwege de geintergreerde elektronische vlotter. De vlotter bleek echter toch een los kastje te zijn wat je inderdaad aan het pompje kan bevestigen, Ook blijkt het elektronische van de vlotter gewoon een drijvertje te zijn met een magneetje wat een reedrelais aanstuurt. Prima bruikbaar maar niet zo geweldig als verwacht. Helaas dus toch veel losse draden die verbonden moeten worden (zeewaterbestendig!).

Als materiaal was de keuze gevallen op lexan of iets dergelijks. Echter bleek dat behoorlijk aan de prijs en lijmen kon wel maar of dat stevig werd kon ik niet bevestigd krijgen. Iemand gaf de tip de triplex proefversie in epoxy te zetten en dat klonk wel haalbaar. De eerste triplex versie werd afgekeurd en grotendeels opnieuw gemaakt. Van de bouw zijn geen foto's maar het eindresultaat is wel vereeuwigd.

Het losse stukje slang wat je ziet houd de zaak op zn plek bij het rollen, eigenlijk nog een verbeterpunt.

foto

foto

Een leuk detail is de waterdichte afsluiting voor de zekering en stekkeraansluiting, gemaakt van een PET melkfles, prima waterdicht en een goedkope oplossing.

foto

foto

Het spannendste was wel het gat boren cq zagen, na lang beraad eerst voorgeboord met drie mm en dan met de grote gatenzaag op maat gemaakt. Helaas is die 3mm boor toch iets weggelopen dus het gat zit niet helemaal ideaal.

foto

foto

Zaken waar over is nagedacht:

Waar niet over is nagedacht:

De zaak is uitvoerig getest op het kanaal, de kuip is binnen een paar minuten leeg. Door vooruit te varen schakeld de vlotter opnieuw in en verdwijnt een hoop extra water. Het restje water is niet hinderlijk maar wel iets meer dan bij de handpomp. Na twee uur stevig spelen zat alles nog prima op zn plek. Ondertussen ook zout water gezien maar daar niet echt ruig gedaan.

Oja, het het waarom nog. Een boot vol water komt altijd slecht uit, Met een handpomp in de golven klotst je kuip al weer vol tijdens het pompen, bovendien wil je in die situatie graag een peddel in handen hebben voor het evenwicht. Door direct weer te kunnen varen na het instappen verspil je minder tijd en energie aan pompen en waai je minder ver uit de richting. Het is ook niet meer noodzakelijk dat een redder eerst de boot moet legen door hem over het dek te trekken. Ondanks die twee kilo extra gewicht zie ik de voordelen dus wel.


Update maart 2009

De zomer door heeft het ding prima gewerkt, het bleek inderdaad vervelend dat er geen fatsoenlijke aan/uitknop op zat, het verwijderen en plaatsen van de zekering is een gehannes en tricky om maar te zwijgen over het oorspronkelijke idee om de stekker los te maken, dat ging al helemaal lastig en had het risico dat je de dop zou kwijt raken. Zolang de boot op de kop ligt draait het pompje droog, daar slijt de pomp van en de accu loopt leeg. Vaak bij een pauze wil je de boot omdraaien maar dat kon dus niet. In de praktijk moest bij vervoer op de auto ook al de zekering er uit (bij gebrek aan een schakelaar).

Bij het eruit halen in november kraakte er iets, het signaal om de zaak te herbouwen. Een elektrieke watersensor KEMO M158 besteld en vervolgens de zaak tot maart laten liggen :-)

Het kistje in grotensdeels hetzelfde geworden, wel wat meer ruimte omdat de vlotter is verdwenen, daar staat tegenover dat inwendig het iets voller is geworden natuurlijk. Helaas niet aan gedacht dat de slang voor de bediening langs loopt, dom dus! De schakelaar is gewoon in de wand van het kastje geplaatst met de hals en dop van een petflesje erover heen geplakt (foto volgt), misschien lastig te bedienen met hele koude vingers doch aan laten staan kost slecht 10 mA, een dagje of wat vergeten is dus geen probleem gelukkig; vergeten aan te zetten is lastiger. De zekeringhouder en het stekkeraansluiting achter de melkflesdop zijn overgezet, nu wel direct er tegen aan geplakt, een zekering kan niet meer naar binnen vallen. Het geheel is weer in de epoxy gezet, nu met wat stroken glasmat versterkt. Ook zit er een kijkgaatje in (met epoxy ruitje) om de led te kunnen zien branden.

De sensor zit met een poot door de bodem en de andere zit hoog in de achterwand, hiermee kan ik de afstand tussen de pootjes achteraf nog wat regelen, tevens het voordeel dat het losse pootje vrij zit van de behuizing, hopelijk is dat voldoende om het ding niet te laten aanslaan als alleen het kistje nat is. Het voordeel is dus dat de pomp niet meer aanslaat als de boot op de kop ligt maar uitsluitend reageerd op water tusen de pootjes van de sensor. De 10 mA permanente stroom neem ik op de koop toe, 1 minuut pompen kost evenveel als twee uur aanstaan. Het relais gebruikt ook nog iets, het stroomverbruikk in bedrijf is ruim 10% hoger geworden. Twee a drie keer per seizoen aan de lader moet ruim voldoende zijn.

Helaas was er na het inbouwen meteen al storing, bij gebrek aan voltmeters e.d. gelijk maar weer uitbouwen. Thuis werkte het wel weer. Slecht teken, wordt een versie 3 ook nog noodzakelijk???

Update begin 2011

Het geheel werkte prima, op vlak water tenminste. Op zout water bleek de sensor zo gevoelig dat de pomp nooit meer uit ging tot dat de boot gespoeld en volkomen droog was. De planning was weer opnieuw te bouwen maar dan weer met vlotter en natuurlijk een aan-uit schakelaar. Het kastje is nooit helemaal afgemaakt, omvallen gebeurt niet vaak en dan is het toch meestal rollen. Bovendien ben ik in de loop van 2009 steeds vaker in mn Anas Acuta (met voetpomp) gaan varen. Een eventuele koper van de Nordkapp krijgt de onderdelen van dit systeem er wel bij :-)