De kwelders met nog wat gras en zeekraal door de sneeuw heen.
Zo vaak gebeurt het niet maar er lag ijs op het wad, veerdiensten worden aangepast en de KNRM moet soms voor ijsbreker spelen. Door te googlen voor de details kom ik op de site van een wadloper terrecht, binnen een paar uur is het voor elkaar, zaterdag ga ik wadlopen over een bevroren wad. Enigste nadeel is dat de tocht helemaal in Noordpolderzijl is, dat is echt het einde van Nederland.
Erg op tijd van huis, de dag ervoor was een sneeuwdag. Tot en met de Afsluitdijk soms nog wat sneeuwresten op de weg maar daarna geen probleem meer. Boodschappen doen en wat omrijden om tijd te rekken. In het café zitten al wat meer deelenemers en tot mijn verbazing wordt het bijna druk met ruim 20 man waaronder een Volkskrant fotograaf. In colonne rijden we naar Noordpolderzijl over gladde weggetjes.
De kwelders met nog wat gras en zeekraal door de sneeuw heen.
Het dubbele huisje op de achtergrond is het gemaal van Noordpolderzijl, het startpunt van de wandeling.
We verlaten de bevroren slikplaat en komen op het zand terrecht.
Het ijs kraakt niet, ziet er nat uit, golft vaak erg en je zakt zonder waarschuwing er door heen.
Gelukkig staat er maar een paar cm water onder.
Op de rand van de (vaar)geul stapelt het ijs op, soms is het stevig en soms lijk dat alleen maar zo, dan zak je zo weg tot je knieen, een minuut na deze foto overkwam me dat en ging ik languit in de blubber.
De volkskrant fotograaf, het resultaat van zijn inspanning.
Onder het ijs stroomt het in de prieltjes, de diepere worden zeer behoedzaam overgestoken.
Tja, het haventje van NPZ kan je alleen met hoogwater naar toe varen.
Op de terugweg nog ff een fotootje maken, voor het mooiste licht was ik net te laat.
Weinig last van files.
Mooi hé, dat ijs op het wad.